In 1997 startte ik met de Toneelacademie in Maastricht. Ik was net achttien jaar en nog geen drie maanden later rende ik er gillend weg. Wat ik toen niet doorhad, is dat al het acteren niet echt is. Ik nam het allemaal veel te serieus en persoonlijk.
Ik koos voor de veilige weg en ging naar Fontys Musicaltheater in Tilburg aan de Hogeschool voor de Kunsten, waar ik in 2002 afstudeerde. Maar ergens bleef het vlammetje branden om me puur te focussen op acteren, ik kon het niet loslaten.
In 2003 ontmoette ik per toeval Al Pacino bij een koffietentje in New York. ‘Can you give me an advice to become a good actrice?’, vroeg ik hem. ‘Just play as much as you can, wherever you can’ was zijn advies. Terug in Nederland volgde ik acteerlessen bij Joe Weston en camera-acteren bij de Trap in Amsterdam. Ik speelde een paar gastrollen voor televisie, onder andere in Westenwind. In 2021 zette ik de stap om me nóg verder te ontwikkelen en verdiepen in het acteren. Het bracht mij naar de Meisner Toneelacademie van Paul Dekker in Den Bosch. En Meisner bracht mij dichter bij mezelf.
Meisner is een unieke methode die je stap voor stap leert acteren. Je werkt ‘vanuit de ander’ en begint met aandachtig luisteren en waarheidsgetrouw reageren. Vervolgens word je uitgenodigd om ‘in de verbeelding te stappen’ en ‘echt’ te handelen vanuit denkbeeldige omstandigheden.
Meisner maakte me bewust van hoe conditioneringen, overtuigingen en gedachtepatronen ons leiden in ons gedrag. We reageren vaak te weinig vanuit een pure staat van zijn, los van al die conditioneringen die ons vaak remmen en blokkeren. Op het podium hoef je dit sociaal wenselijk gedrag niet te vertonen en dat voelt als een bevrijding.
De Meisner-methode schonk mij ook een eyeopener: acteren is allemaal niet echt, het is verbeelding! Maar dat wat je doet, doe je zo echt en waarachtig mogelijk. Dit heeft me meer geopend voor de ander, me ontvankelijker gemaakt. Ik leerde beter luisteren, wat misschien wel het allerbelangrijkste is voor een acteur.
Ik zet cursisten graag in hun kracht. De sfeer in de les vind ik erg belangrijk zodat cursisten zich op hun gemak voelen bij mij als acteercoach en elkaar. Ik hoop nog lang fysiek en mentaal gezond te blijven, zodat ik het keer op keer weer kan gaan proberen: acteren!